Sevgi Mesafesiz

Hayatımızda bir ilk yaşadık ve bu ramazan ayımızı gamlı geçirdik. Gamlı Ramazan dememin bir sebebi var hatta ben söylemiyorum bunu tarihimiz söylüyor. Yıl 1812, İstanbul’da ramazan ayında bir salgın yaşanır. Tıpkı bugünkü gibi ramazan davulcusunun sahurlarda uyandırmadığı, birlikteliğin yaşandığı iftar sofraları kurulmadığı bir ramazandır bu. İşte bu sebepler ile ramazana gamlı ramazan denilmiş, bu sene buruk karşıladığımız buruk uğurladığımız ramazan da gamlı ramazan.
Gamdan bahsetmişken siz en çok neyin eksikliğini hissettiniz bu ayda? Kalabalık iftar sofralarını mı özlediniz, neyin yokluğu kalbinizi sızlattı? Benim için ramazanın manası iftarda olmadı hiç, ben sahur insanıyım. Sahurda mahalle mahalle gezen davulun sesine hayranım. Ben en çok gecenin sessizliği bozan bir tokmak hareketini özledim. Davul diyorum ama herkesin davul çalışı bir başka oluyor. Özlemini duyduğum köyümün davulcusu. Benim çocukluğumda ramazan soğuk kış gecelerine denk gelirdi sahura sıcacık yatağından buz gibi soğuğa kalkardın. İşte o gecelerde köyümüzün yaşlı davulcusu geçerdi mahalleden arada küçük ateşler yakar davulunu ısıtırdı camdan izlediğim için hatırlıyorum bunları. Sonra hayatını kaybetti iki oğluna kaldı davul çalma işi. Onlar da bir gün bırakırsa bu değer kulağımdaki ritim kaybolup gidecek. Babadan kalan çoğu mesleğin yok oluşu gibi bu da yitip gidecek. Hüzünlenmek istemezdim neyse...
Herkesin nerede o eski bayramlar dediği bir bayramı vardır olmayanın mutlaka olacaktır. Ben bunun sebebini bu sene kendi içimde şöyle çözdüm mutlaka şahane geçen bir bayramımız var hayatta. Dönemin ahengine uygun bir gün o. Yıllar sonra hatırladığımızda yüzümüzde tebessüm olan. O günü bulamadığımız diğer tüm bayramlarda hep nerede o eski bayramlar dediğimiz. Orada, geçmişte olması gerektiği yerde. Her bayram zamanın şartları neyse o tatta yaşanıyor. Sanırım biz her şeyde olduğu gibi anı kaçırdığımız için o tadı alamıyoruz. Bugün 20 yaşındaki birinden sizin 20 yaşındaki bayramı yaşamasını bekleyemezsiniz ki siz de başkasının yaşadığı bayramı yaşamadınız. Ben bunu kabullenip her sene farklı tat almaya kadar verdim.
Pandemi günlerinde bayram eşittir uzaklık. Uzun yıllardır sosyal medyada dönen akraba geyiği vardı gerçek oldu. Görmek istemediğimiz tüm akrabalarımızı görmenin içten içe bizi mutlu ettiğini fark edeceğiz bence. Sevginin mesafe tanımadığını göreceğiz. Hatta bir fiziken bir araya gelip ruhen dijital dünyada olduğumuz bayramlar için üzüleceğiz. Ben bu bayramın son yıllarda kültürel uzaklaşma yaşadığımızı fark etme konusunda ders olacağı kanısındayım.
Umuyorum ki bu ramazan tek başına evinde sahur yapıp iftar açan insanların ruh halini anlayıp kulağımıza küpe etmişizdir çarşaf çarşaf sofra fotoğrafları paylaşırken çünkü onu yiyememek kadar birileri ile yiyememek daha büyük acı. Bazı şeylerin farkına varmış şer görüneni hayıra çevirmişizdir. Size değerli gelen her şeye en yakın zamanda kavuşmanız dileğimle sevgi dolu bayramlar.